گوجه فرنگی های زرد، گوجه فرنگی های برش کننده زرد طلایی هستند که با بافت گوشتی و اندازه بزرگ ترشان مشخص می شوند که برای برش دادن مناسب است. انواع مختلفی از گوجه فرنگی های برش داده شده وجود دارد، از جمله گوجه فرنگی بزرگ و کروی شکل که می تواند زرد رنگ باشد. چندین گونه محبوب گوجه فرنگی زرد شامل لیمو بوی، ارل آو کامب، غول طلایی دیکسی، و گوجه فرنگی زرد دکتر ویچ است. گوجه فرنگی های زرد، پوست ضخیم و گوشتی شاداب و بسیار سنگین دارند، زیرا به طور طبیعی محتوای آب بالایی دارند. برای کاشت یکی از پر بارترین رقمهای گوجه فرنگی، بذر گوجه فرنگی زرد آذر سبزینه را از پالیز کشت تهیه نمایید. بوته های گوجه فرنگی نامعین، میوه های بزرگی را تولید می کنند که هر کدام به وزن ۴۵۰ گرم در امتداد تاک های عمودی پراکنده تولید می‌کنند، به همین دلیل است که آنها اغلب برای قفس کردن یا چنگ زدن توصیه می‌شوند. گوجه فرنگی زرد نسبتاً شیرین است و اغلب طعم ملایم تر و اسیدی تر از گوجه فرنگی قرمز دارد، زیرا رنگدانه های مختلف در انواع گوجه فرنگی رنگی، تعادل های متفاوتی از قند و اسید تولید می کند. در نتیجه، این ترکیب منحصر به فرد از سطوح قند و اسید و همچنین ترکیبات دیگر است که مزه ملایم تر گوجه فرنگی زرد را نشان می‌دهد و لزوماً به این معنا نیست که نوع گوجه فرنگی زرد نسبت به همتای قرمز خود اسیدیته کمتری دارد. بذر گوجه فرنگی زرد آذر سبزینه چیست و چرا تا این حد بین باغداران محبوبیت دارد، به دلایل مختلفی است که به حضورتان عرضه خواهد شد. بذر این رقم و سایر ارقام گوجه فرنگی، در پالیز کشت وجود دارد. گوجه فرنگی زرد در تمام طول سال با فصل اوج در ماه های تابستان در دسترس است. گوجه فرنگی زرد، در درجه اول برای تازه خوری استفاده می شود. گوجه فرنگی زرد خام برای برش دادن روی ساندویچ یا خرد کردن در سالاد بسیار عالی است. آنها را می توان به جای گوجه فرنگی قرمز در هر دستور غذایی، گرم یا سرد، استفاده کرد و همچنین می توان آنها را فرآوری کرد و پخت تا یک سس کچاپ، رب یا مربای گوجه فرنگی منحصر به فرد و خوشمزه درست شود. حتی می توان آنها را پوره کرد و سوپ درست کرد. باغداران محترم، برای سفارش بذر گوجه فرنگی زرد آذر سبزینه، با پالیز کشت تماس حاصل فرمایند.
آیا در مورد طرز کاشت بذر گوجه فرنگی زرد آذر سبزینه
کنجکاو هستید؟ برای دانستن این موضوع، کارشناسان پالیز کشت، آماده ی راهنمایی شما می باشند. گوجه فرنگی زرد را با غذاهای دریایی مانند گوش ماهی، میگو، خرچنگ و ماهی یا با گوشت و مرغ کبابی و بریان شده جفت کنید. گوجه فرنگی زرد با مرکبات، به‌ویژه لیمو، سبزی های سالاد ملایم و تلخ، روغن زیتون، وینگرت، تخم مرغ، خامه، فندق، آجیل کاج، آووکادو، پیاز، ریحان، نعناع، گشنیز و پنیرهای جوان و شیری به خوبی ترکیب می شود. گوجه فرنگی زرد را تا زمان رسیدن در دمای اتاق نگهداری کنید، پس از آن نگهداری در یخچال می تواند روند پوسیدگی را به تاخیر اندازد. در سال ۱۵۴۴، ماتیولی، گیاه‌شناس ایتالیایی، اولین کسی بود که میوه های گوجه فرنگی زرد را در اروپا توصیف کرد و از آنها در لاتین به عنوان "mala aurea" یاد کرد که به عنوان "سیب طلایی" ترجمه شده است. ایتالیایی ها به این میوه «پومودورو» نیز می گفتند که در زبان ایتالیایی به معنای «سیب طلایی» است، به همین دلیل است که اعتقاد بر این است که اولین گوجه فرنگی هایی که اروپایی ها می شناختند در واقع زرد بوده و قرمز نبودند. بعداً در سال ۱۵۵۴ بود که ماتیولی در آثار خود از رنگ قرمز نام برد. با امکان سفارش اینترنتی بذر گوجه فرنگی زرد آذر سبزینه
از پالیز کشت، خریداران در هر نقطه ای از کشور قادر به تهیه ی این محصول خواهند بود. اولین گوجه فرنگی های کشت شده در واقع زرد رنگ و به اندازه گیلاس بودند، و جهش های طبیعی و پرورش از آن زمان منجر به توسعه هزاران گونه جدید با اشکال، اندازه ها و رنگ های مختلف، مانند گوجه فرنگی های زرد بزرگتر شده است. اسپانیایی ها، گوجه های زرد کوچک را در اوایل قرن شانزدهم به اروپا معرفی کردند و به نظر می رسد اسپانیایی ها و ایتالیایی ها اولین اروپایی ها بودند که از آن در آشپزی استفاده کردند. فرانسه و شمال اروپا ابتدا آن را صرفاً به صورت زینتی پرورش دادند، زیرا اعتقاد بر این بود که سمی است. گوجه فرنگی ها، برای رشد خوب به هوای گرم نیاز دارند. مراقب باشید که آنها را فقط زمانی در بیرون بکارید، که خطر یخبندان از بین برود زیرا خاک سرد و دمای هوا می تواند به گیاهان گوجه فرنگی فشار وارد کند. بذر گوجه فرنگی زرد آذر سبزینه، در بسته بندی استاندارد که متناسب با نیازهای مشتریان پالیز کشت است، موجود می باشد.
* از نظر ظاهری ترکیبی از گوجه فرنگی و لیمو است.
* برای تزئین، آشپزی و تهیه سالاد، استفاده دارد.
* بذرها در خرانه کاشته شود و پس از رشد به زمین اصلی منتقل شود.
* جوانه زنی و ظهور برگ های لپه ای حدود شش روز، زمان لازم دارد.
* ۴ تا ۶ هفته بعد از جوانه زدن، نشا قابل انتقال است.
* سطحی برابر ۱۰×۱۰ سانتی متر، جهت هر بوته لازم است.
